Detesto aquelas persoas que, para manter a alguén ao seu lado, lle cantan aos oídos o que queren oír aínda que non sexan máis que embustes e mentiras; que distorsionan a realidade ata facela unha total descoñecida.
O que non saben é que esa será unha relación creada nun campo de ficción, onde tras unha mentira terá que crear outras catro para manter a súa versión crible; unha relación abocada ao fracaso sostida por piares putrefactos...
Dixen que detesto esas persoas? Non, non as detesto, danme mágoa porque sempre estarán espectantes, sempre sufocadas por se a súa montaña de inmundicias se derruba e se mostra a verdade; sen poder, mentres tanto, gozar de todo o que o amor sen enganos lle podería ofrecer, sen poder dalo todo porque as súas forzas estarán minguadas polo esforzo que supón levar todo ese peso do embuste sobre si mesmo/a.
Pero como cada un elixe vivir o que quere... eu elixo: iso non o quero.
(Mary Camiña) "Xogando cos sentimentos"
As palabras son a representación de fonemas cun significado, pero se cambiamos ou modificamos o contexto, as palabras mudan de significado. Isto é A Metamorfose das Palabras: dar vida ás palabras converíndoas en portadoras de sentimentos,contos e aventuras. Unha forma de crear e transmitir cultura, porque a cultura creámola entre todos. Espero que vos guste !!! (Mary Camiña)
lunes, 23 de febrero de 2015
lunes, 9 de febrero de 2015
Adónde te has ido...
Adónde te has ido,
de mis recuerdos el retablo,
Ahora que no estás,
sé como nunca he sabido.
Ahora que te has ido,
sé lo que era vivir
con el Tesoro escondido.
Sé que se había salvado,
yendo y viniendo a tu lado.
Ahora que no estás,
ahora, que te has ido.
sé como nunca he sabido.
Ahora que te has ido,
sé lo que era vivir
con el Tesoro escondido.
Sé que se había salvado,
yendo y viniendo a tu lado.
Ahora que no estás,
ahora, que te has ido.
(Roberto Magdalena)
Suscribirse a:
Entradas (Atom)