tag:blogger.com,1999:blog-45965520969830449922024-03-14T11:59:10.626+01:00A Metamorfose das PalabrasAs palabras son a representación de fonemas cun significado, pero se cambiamos ou modificamos o contexto, as palabras mudan de significado.
Isto é A Metamorfose das Palabras: dar vida ás palabras converíndoas en portadoras de sentimentos,contos e aventuras.
Unha forma de crear e transmitir cultura, porque a cultura creámola entre todos.
Espero que vos guste !!!
(Mary Camiña) Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.comBlogger36125tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-18330931488712697812015-03-17T15:11:00.005+01:002015-03-17T15:11:46.595+01:00Epilepsia<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCaiZOCh77qUqAsmZy99PZ3BNQeEYPynue8IJ5o3iueUN4GOPk02IXTh9mA59O_SGc2gJfQOBK2GrSBy0sFQ6cZcfiSJkqiWXrKw2vQC2y_zJVwrzPFFjuHLgXxrJ9vOrJLHMldRtBRFyR/s1600/ojos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCaiZOCh77qUqAsmZy99PZ3BNQeEYPynue8IJ5o3iueUN4GOPk02IXTh9mA59O_SGc2gJfQOBK2GrSBy0sFQ6cZcfiSJkqiWXrKw2vQC2y_zJVwrzPFFjuHLgXxrJ9vOrJLHMldRtBRFyR/s1600/ojos.jpg" height="200" width="185" /></a></div>
<span style="color: #141823; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; line-height: 18px;">Yo he aceptado</span><br />
<span style="color: #141823; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; line-height: 18px;">que Una Descarga Eléctrica</span><br />
<span style="color: #141823; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; line-height: 18px;">haya condenado mis nervios.</span><br />
<span style="color: #141823; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; line-height: 18px;">Y revivan así los tuyos. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="color: #141823; line-height: 18px;">Y brillen, nuevos, tus ojos.</span><span class="text_exposed_show" style="color: #141823; display: inline; line-height: 18px;"><br />E iluminen los otros.</span></span><br />
<span class="text_exposed_show" style="color: #141823; display: inline; line-height: 18px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span class="text_exposed_show" style="color: #141823; display: inline; line-height: 18px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span><b style="text-align: right;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">(R. Magdalena)</span></b><br /><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b>“Epilepsia”, en Tratado sobre la electricidad, Vol. II.</b></span></span><br />
<div style="text-align: right;">
<span class="text_exposed_show" style="color: #141823; display: inline; line-height: 18px;"><br /></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-13123022403997981952015-02-23T10:41:00.001+01:002015-02-23T10:41:48.594+01:00Persoas con careta...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuDioJ9IjydW-IPZR_ntS_OOjwU_wmX53_4j-tGNYbiEjH36TzR8RUNkCVvHbJIN3Jro59gMaQocqdHnYPM7nrVYE6uNShbhI2nW2uHfoBnYSib5Seowa8SboqTao8spDQ2kajZj99_Hyl/s1600/mascara2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuDioJ9IjydW-IPZR_ntS_OOjwU_wmX53_4j-tGNYbiEjH36TzR8RUNkCVvHbJIN3Jro59gMaQocqdHnYPM7nrVYE6uNShbhI2nW2uHfoBnYSib5Seowa8SboqTao8spDQ2kajZj99_Hyl/s1600/mascara2.jpg" height="200" width="199" /></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Detesto aquelas persoas que, para manter a alguén ao seu lado, lle cantan aos oídos o que queren oír aínda que non sexan máis que embustes e mentiras; que distorsionan a realidade ata facela unha total descoñecida.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">O que non saben é que esa será unha relación creada nun campo de ficción, onde tras unha mentira terá que crear outras catro para manter a súa versión crible; unha relación abocada ao fracaso sostida por piares putrefactos...
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dixen que detesto esas persoas? Non, non as detesto, danme mágoa porque sempre estarán espectantes, sempre sufocadas por se a súa montaña de inmundicias se derruba e se mostra a verdade; sen poder, mentres tanto, gozar de todo o que o amor sen enganos lle podería ofrecer, sen poder dalo todo porque as súas forzas estarán minguadas polo esforzo que supón levar todo ese peso do embuste sobre si mesmo/a.
Pero como cada un elixe vivir o que quere... eu elixo: iso non o quero.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;"><b>(Mary Camiña) "Xogando cos sentimentos"</b></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-6778040813166164592015-02-09T12:49:00.000+01:002015-02-09T13:07:18.211+01:00Adónde te has ido...<br />
<div style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin-bottom: 6px;">
</div>
<div style="text-align: right;">
<i>Adónde te has ido,</i></div>
<div style="text-align: right;">
<i>de mis recuerdos el retablo,</i></div>
<div style="text-align: right;">
<i>melodía que retuerces el espacio?</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5n5wO1AX1wiqJSJE3Rpovv_4B6KZ79qpzl8G36E75U1CSxWJaw79mChNqnG4_MGM4p9K3mKA25S32yMLM3_fqf6VFSWbz29XfpntQRD3_xnz-GgI7XdBAv_6dgxLCslfKxbCHtXAIkstV/s1600/paseando.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5n5wO1AX1wiqJSJE3Rpovv_4B6KZ79qpzl8G36E75U1CSxWJaw79mChNqnG4_MGM4p9K3mKA25S32yMLM3_fqf6VFSWbz29XfpntQRD3_xnz-GgI7XdBAv_6dgxLCslfKxbCHtXAIkstV/s1600/paseando.jpg" height="232" width="320" /></a></i></div>
<i>
</i></div>
<br />
<div style="font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<br /></div>
<div style="line-height: 19px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<i><span style="font-family: inherit;">Ahora que no estás,<span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br />sé como nunca he sabido.<br />Ahora que te has ido,<br />sé lo que era vivir<br />con el Tesoro escondido.<br />Sé que se había salvado,<br />yendo y viniendo a tu lado.<br />Ahora que no estás,<br />ahora, que te has ido.</span></span></i></div>
<div class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 19px;">
<div style="margin-bottom: 6px;">
<div style="text-align: right;">
<b><span style="font-size: x-small;">(Roberto Magdalena)</span></b></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-30046262009663335722014-12-02T17:37:00.001+01:002014-12-02T17:37:31.553+01:00O Sapo namorado<br />
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue;">Era
un sapo todo fachendoso, que estaba namorado dunha verde rá, e para
impresionala, dille:</span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;">-Ves ese carro de toxo que ven ahí?</span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;"><br /></span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUPY7hKg1RF5d6bschlIh_YAqCq2Z-q-wHDV8C7IMLEJv7a6KOFHoClMIvXkQG84Q2AruROobB_A5IG044fu2w-FL_cS1_5WeSMH_SpLOFH50IL5jHmySv380WoJguN5Lxeh_mYqAybdQ4/s1600/sapo+ra.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUPY7hKg1RF5d6bschlIh_YAqCq2Z-q-wHDV8C7IMLEJv7a6KOFHoClMIvXkQG84Q2AruROobB_A5IG044fu2w-FL_cS1_5WeSMH_SpLOFH50IL5jHmySv380WoJguN5Lxeh_mYqAybdQ4/s1600/sapo+ra.jpg" height="261" width="320" /></a><span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;">- Vexo.</span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;"><br /></span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;">- Pois vouno virar.</span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;"><br /></span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;">- E para que o queres virar, home?</span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;"><br /></span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;">- Para que vexas o forte que son.</span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;"><br /></span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;">- Non vaias, ho, que te has lastimar.</span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;"><br /></span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;">- Lastimarame eu?, hahaha, xa verás, vouno virar.</span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue;">E
alá vai o sapo viralo carro. O sapo púxose debaixo dunha roda e
comeza a hinchar e hinchar, mesmo parecía un penedo do hinchado que
estaba, e o carro a se acercar...Hincha e hincha e ...Ploffff!
Estoupou o sapo!</span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue;">A
pobre rá, choraba e dicía:</span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;"><br /></span></span></div>
<div class="western" style="line-height: 150%; margin-bottom: 0cm;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="color: blue;">- Ai!, meu compañeiriño! Corto de vara, ancho de pecho y jugador de
anca en algún tiempo...</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-31122552819381157332014-10-10T19:05:00.000+02:002014-10-10T19:05:10.647+02:00O reparto das cualidades<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 20px;">Antigamente, os humanos non eran bos nin malos, ningún destacaba de forma especial por riba dos demáis e todos se levaban ben, estaban en paz e armonía. Pero un día, aos trasnos, que sempre estaban a tramar algo, pediulles a un gran mago que lles dera uns paquetiños de cualidades, virtudes e defectos para sementar entre os homes.</span><span style="font-size: 14px; line-height: 20px;"> </span></span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br style="font-size: 14px; line-height: 20px;" /></span>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 20px;">O gran mago accedeu, pero coa condición de que se algunha desas cualidades, que lle entregaría en forma de paquetes, n</span><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-size: 14px; line-height: 20px;">on eran recollidas por algún dos humanos no plazo dun lustro, eles se quedarían con elas. Chegado a este acordo, o mago fixo os paquetes e dous xóvenes trasnos foron recorrendo, durante a noite, os camiños máis concurridos, deixando ao seu paso pequenos paquetiños nos que se encerraban distintas cualidades, virtudes e defectos. Así foron desperdigando a amabilidade, o desprezo, a agudeza visual, a cegueira, a gratitude, a culpa, a intelixencia, a burla, a caridade, a crueldade, o bo humor, a carraxe, a envexa...</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-size: 14px; line-height: 20px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxWBV03QfFdR-afTFhncDm28Th8tN22VM38X4jHlxQjj7mDAfGmyOzTnb40QNLN03D_ni6MrnY0OE4mtPaxXAJKVViof6eS8OpAHs6kzEsnY024yNuk3EKw4epxdBW9SruwETUtUbN5PL/s1600/temples_img_inf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxWBV03QfFdR-afTFhncDm28Th8tN22VM38X4jHlxQjj7mDAfGmyOzTnb40QNLN03D_ni6MrnY0OE4mtPaxXAJKVViof6eS8OpAHs6kzEsnY024yNuk3EKw4epxdBW9SruwETUtUbN5PL/s1600/temples_img_inf.jpg" height="320" width="260" /></a></span></span></div>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /><br />Ao amencer, todo estaba xa disposto. Cada paquetiño tiña escrito o que contiña, así que os primeiros en pasar puideron elexir. O primeiro colleu a intelixencia e diuse por satisfeito, porque enseguida entendeu que aquilo era obra dos trasnos e que o seu propósito non era bo. O segundo colleu a carraxe, porque estaba farto de que sempre o mandaran facer os recados máis pesados e pensou que así se faría respetar. O terceiro colleu a avaricia xa que lle pareceu unha palabra bonita, ao momento lanzouse a por outro paquetiño que tiña ao lado e poñía “caridade” e, de non ser polos trasnos, que puxeran un selo polo cal non se podía coller máis de dúas virtudes ou defectos, levábaas todas... Así foi transcurrindo un día e outro, e pouco a pouco os homes e mulleres do planeta comezaron a se facer distintos non só físicamente senon de pensamento, habilidades, destrezas e corazón.<br /><br />Os trasnos estábanno a pasar en grande, observábannos e, como sabían qué paquete collera cada un, sabían en cada momento como facer para amolalos. Uns días facíannos enfrontarse entre sí por tonterías, pero como tiveran a prudencia de esparcir tamén as virtudes, as cousas nunca ían a maiores.<br /><br />Sen embargo, un vello trasno comezou a botar en falta unha das cualidades. Así que mandou ir aos dous trasnos xóvenes a recorrelos camiños para ver si se extraviara dito paquete, se estaba escondido ou qué pasara con el.<br /><br />Ao pouco, os trasnos deron co paquete en cuestión: “A Culpa”. Seguindo as instruccións do vello trasno, puxéronno encima dunha pedra, no medio e medio do camiño, para que fose ben visible.<br /><br />Ao cabo dunha semana, foron ver e o paquete estaba no mesmo sitio. Intrigados, os trasnos quedaron a pescudar qué pasaba co ditoso paquete. Ao pouco tempo, un vello pasou por alí. Achegouse á pedra, mirou o paquete, abaneou a cabeza e alí o deixou. Dalí a un bo anaco, achegouse unha moza nova, leu o paquete e rexeitouno tamén.<br /><br />Así un día e outro, e outro máis... Pasou un mes, un ano, dous anos, un lustro,..., e ao final, o vello trasno recolleu o paquete. Acercouse a un labrego que pasaba por alí, ofreceullo, e o home rexeitouno.<br /><br />-Por qué non o queres? Todos veciños da aldea teñen algunha cualidade, virtude ou defecto, qué máis che dá collelo? É o que queda.<br /><br />- Sí, ohhh! Vostede pensa que che son parvo, Hei de cargar eu coa culpa!!! Ha! Pois non!, non cha quero! - E marchou correndo.<br /><br />Os outros trasnos, que estiveran presenciando todo, achegáronse ao vello.<br /><br />- Avó, e que facemos co paquete da “Culpa”?<br /><br />- Pois quedarnos con ela.<br /><br />Dende aquela, se lles bota a culpa aos trasnos de tódalas trastadas que ninguén recoñece. E todo porque “A Culpa” estivo un lustro pousada nunha pedra e ninguén a quixo.</span></span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /></span></span>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /></span></span>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-size: 14px; line-height: 20px;">(Mary Camiña.) "Contos populares e cousas da vida"</span></span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /></span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-81612480074453816632014-10-04T19:49:00.002+02:002014-10-04T19:49:37.254+02:00Concurso Literario "Homenaje a Pablo Neruda"<span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;"><span style="color: blue; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Seleccionada en el Concurso "Homenaje a Pablo Neruda". Uno de los 150 poemas que van a ser publicados en el libro. Contentísima de haber participado, feliz y radiante por tener el grandísimo honor de poder homenajear a uno de los grandes. <i>Pseudónimo: Deva, Poema: "Vacía"</i></span></span><br />
<span style="color: blue; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<br />
<div style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 19px; margin-bottom: 6px;">
<span style="color: blue; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Os dejo el enlace de los 150 finalistas del concurso de poesía, homenaje a Pablo Neruda.<br />¡Felicidades a todos y muchas gracias Editorial Artgerust por esta oportunidad!</span></div>
<div style="background-color: white; display: inline; font-size: 14px; line-height: 19px; margin-top: 6px;">
<a href="http://www.artgerust.com/blog/150-homenaje-pablo-neruda" rel="nofollow" style="cursor: pointer; text-decoration: initial;" target="_blank"><span style="color: blue; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">http://www.artgerust.com/blog/150-homenaje-pablo-neruda</span></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-33174762868616080022014-09-20T19:51:00.001+02:002014-09-20T19:51:04.059+02:00Os Ollos do Demo. (Primeira Parte)<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: large;">E</span>se ano, o inverno chegara de súpeto, pasaran dunha calor abafante a sufrir ventos, neves e tronadas. O gando estaba xa recollido e o avó víase moito máis vello ao lume da lareira. As súas engurras eran cada vez máis profundas, as carnes escapábanselle da faciana cos anos e a súa figura encoucara de forma alarmante; ainda así e todo os seus ollos ainda tiñan ese atisvo de dozura e sabiduría que o facía tan especial. </span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoxFyM5ioQ7CIv9ICz-BtyNmkTH1Vzd_vklbnNLG_Vsq6LlaM_nIOBHh_AM3soREvkq8gFi0z7bt-mEFkks3UaPQ-zbLGMMOwB7rSNKSwk3uLfp_Ne4paiPaTn3KPxUWKGurXpXn_hEVcE/s1600/lume+lobo.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoxFyM5ioQ7CIv9ICz-BtyNmkTH1Vzd_vklbnNLG_Vsq6LlaM_nIOBHh_AM3soREvkq8gFi0z7bt-mEFkks3UaPQ-zbLGMMOwB7rSNKSwk3uLfp_Ne4paiPaTn3KPxUWKGurXpXn_hEVcE/s1600/lume+lobo.jpg" height="240" width="320" /></a><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Anxos, colleu a cunca de caldo e sentou a carón do avó, así facía día tras día desde que ela tiña uso de razón.El sempre tiña contos, historias e ensinanzas para aquela cativa de nove anos, con ollos grandes e inquisadores.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">O avó tiña os ollos cravados nas brasas e rezaba unha pequena oración, Anxos permanecía ao seu carón caladiña e esperando, pacientemente, a que acabara esa extraña cerimonia que aquel bo home repetía cada vez que a treboada se oía retumbar naquela acolledora cociña: collía unha torada a medio queimar que gardaba debaixo da lareira e prendía o lume coa vela de Xoves Santo, e entón rezaba polo baixo aquela pequena oración. Ao acabares, apagaba o lume da torada de leña con area e devolvíaa ao seu sitio.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"> - Avó, xa sei que a torada é a que se chamusca na última noite do ano, e se terminará de queimar na seguinte , recollerase a que esta chamusque nese mesmo momento, e que este lume prendido coa vela de Xoves Santo nos protexe da treboada..., o que nunca me explicaches é por qué dis a pregaria mirando para as brasas con esa mirada que non che sei ben se é de desafío ou de medo.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">O avó ollou para Anxos con dozura e dubidou un pouco se contestarlle ou non, era unha nena moi especial, capaz de entender cousas que ata as persoas adultas máis resabidas non entendían; estaba claro que esa nena posuía un entendemento fora do común. Dous anos atrás correría o risco de que a avoa lle botara unha bo sermón, pero a avoa xa non rexía ben da cabeza e pasaba cáseque todo o día no seu mundo, por veces tiña un atisvo de lucidez, pero enseguida volvía caer naquel letargo ao que tanto lles custou afacerse. Anxos sempre dicía que a avoa estaba nun mundo paralelo e que nel era feliz, que non debían estar tristes por ela, que xa non sufría, pero que seguía sentindo coma unha persoa, seguía querendo agarimos e coidados. Anxos entendía moi ben a avoa, namentras que aos demáis lles custaba moito falarlle con naturalidade.</span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">-Miro para as brasas, miña nena, porque me recordan aos ollos do demo...</span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">-E logo, viches os ollos do demo algunha vez, avó? </span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">O avó cerrou os ollos, ordeando os feitos e pensando por onde comezar, e Anxos púxose cómoda porque sabía que unha nova historia estaba a punto de brotar dos beizos do avó. [...] </span><br />
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<b><span style="font-size: x-small;">
" Cousas da Vida e Contos populares" (Mary Camiña)</span></b>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-9744240189531757902014-09-13T12:06:00.001+02:002014-09-13T12:19:30.087+02:00Vacía<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqic7GQ1OQ5sHRgTTTVbp_PK2uFTbbxxXf3W7NyDH9cJs8ljo-QpP0KD0DQdqTmLb_gwr2AIM4GMDqixGLTtIItrL4CkTUkJr1P_8bRay-Igojr_AhmKBlI9MFfDQNmFo_mLkWCZPsNiZC/s1600/hada+triste.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqic7GQ1OQ5sHRgTTTVbp_PK2uFTbbxxXf3W7NyDH9cJs8ljo-QpP0KD0DQdqTmLb_gwr2AIM4GMDqixGLTtIItrL4CkTUkJr1P_8bRay-Igojr_AhmKBlI9MFfDQNmFo_mLkWCZPsNiZC/s1600/hada+triste.jpg" height="320" width="272" /></a><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 20px;">[...]</span><br style="line-height: 20px;" /><span style="line-height: 20px;">Se llena</span><br style="line-height: 20px;" /><span style="line-height: 20px;">y se envenena</span><br style="line-height: 20px;" /><span style="line-height: 20px;">de furiosa ira</span><br style="line-height: 20px;" /><span style="line-height: 20px;">mi conciencia herida.</span><br style="line-height: 20px;" /><span style="line-height: 20px;">Perdida esperanza,</span><br style=" line-height: 20px;" /><span style="line-height: 20px;">estrella que se apaga.</span><br style="line-height: 20px;" /><span style="line-height: 20px;">[...]</span></span><br />
<br style="color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" />
<span style="color: #141823; line-height: 20px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;">Libertad para Sentir. (Mary Camiña)</span></span><br />
<span style="color: #141823; line-height: 20px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-83280507311144340502014-08-16T12:31:00.001+02:002014-08-16T12:31:25.003+02:00Sacrificio<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8BqN0LIiHOyErdoto04ZW9XMXYKgVMwTUY7LmKzMEzpPM77XSQ7B9Awl6lMNw918or8MlAJ7ux3n-ZFEDovscNyeaGF8HqxsLEYCMQRCDJ26Gwp2ArEmg43dhakGJGI3oc5zAb4qVbqUV/s1600/M75.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8BqN0LIiHOyErdoto04ZW9XMXYKgVMwTUY7LmKzMEzpPM77XSQ7B9Awl6lMNw918or8MlAJ7ux3n-ZFEDovscNyeaGF8HqxsLEYCMQRCDJ26Gwp2ArEmg43dhakGJGI3oc5zAb4qVbqUV/s1600/M75.jpg" height="240" width="320" /></a><br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">He vuelto al infierno</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">de dolor y sufrimiento.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">He purgado mis culpas,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">todas, sin lugar a dudas.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">He sentido el calor</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">de las frías llamas,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">y el espantoso dolor</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">de las tortuosas llagas.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Han clavado sus uñas,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">sin compasión alguna,
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">los dedos del tormento,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">y clemencia no encuentro.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Aguijoneada sin compasión</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">por el suplicio y la aflicción;</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">sin perder la esperanza</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">de que toda penuria pasa.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Y por fin ha cedido</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">esta incansable penitencia,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">odiosa y temible dolencia,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">incomprendido sacrificio.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">¿Acaso es el calvario</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">que he de sufrir</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">por ser feliz </span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">en este mundo precario?</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Sea pues, si esta es la razón,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">pero no renunciaré a tu amor,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">ese amor que me hace sentir</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">eufórica y con ganas de vivir.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><b>Libertad para Sentir (Mary Camiña)</b></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-59948726157809623522014-08-12T19:31:00.001+02:002014-08-12T19:31:29.181+02:00Caprichos do ADN<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br style="color: #333333; font-size: 14px; line-height: 20px;" /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: #333333; font-size: 14px; line-height: 20px;">O Pepe , ainda que era novo, xa apuntaba maneiras de ser un prometedor gandeiro. Vivira moitos anos na capital de provincia cunha tía súa, de moito carto, e alí adquirira coñecementos moi valiosos para criar gando de </span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-size: 14px; line-height: 20px;">mellor calidade. Cando súa tía finou, volveu para a aldea. Pepe era baixiño e todo o mundo o tiña por un home de letras e moi resabido, xa que na súa propiedade conseguira o mellor gando de toda a redonda, froito dos distintos cruzamentos que fora facendo, aproveitando as propiedades das distintas razas. Daquela, andaba a mocear cunha rapariga moi chusquiña, guapa coma un anxo, feita coma un piñón e moi intelixente, chamada Rosa, e que estaba estudando para mestra.</span></span><br />
<span class="text_exposed_show" style="color: #333333; display: inline; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br />Estando un día nunha feria de gando, fixouse nunha moza alta e moi guapa que andaba co gando do pai. Ao momento, Pepe, pensou que aquela era a muller da súa vida. Nin corto nen perezoso, alá foi falar con ela. Cal sería a súa sorpresa cando descubríu que todo o que tiña a moza de alta, guapa e ben feita, tíñao de menos de intelixencia. Así e todo teimou en que sería a súa muller.<br /><br />Rompeu os amoríos que tiña con Rosa e casou con esta muller que se lle antollara.<br />O señor cura,a quen non se lle escapaba unha, preguntoulle ao Pepe.<br /><br />- Mira, Pepe, cada un casa con quen lle parece, pero eu, sinceramente, non che entendo cómo decidiches casar con esta muller de tan pouco siso, sobre todo coñecendo a Rosa, unha moza intelixente, guapa e feitiña, e dentro de nada con estudos.<br /><br />- Ai!, señor cura, vostede non entende nada... Rosa non che valía para a cría, é certo que é guapiña e intelixente, pero ainda che e máis pequena ca mín; vostede imaxinase como serían os nosos fillos? Pequenos e cativos coma a fame! Sen embargo, ésta éche a muller ideal para min. Os nosos fillos serán altos e guapos coma ela e intelixentes coma min, xa verá, xa verá.<br /><br />- Bueno, fillo, se é por mor de mellorala especie, deso supoño que entenderás máis ca min...</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCMB-EFWfnt3LFJVPjTYalBuevsxg18JzSJyD1quBfrq5zD2x1hXpkPmY9tbzHH0c5AhDT1l5cxdKeoWy03LhdPQmvzoOx4lx2isEZkhcCZzG-BEfTPRHFlzf9a3LKx0WQFwjce_2EwKt7/s1600/caprichos+do+ADN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCMB-EFWfnt3LFJVPjTYalBuevsxg18JzSJyD1quBfrq5zD2x1hXpkPmY9tbzHH0c5AhDT1l5cxdKeoWy03LhdPQmvzoOx4lx2isEZkhcCZzG-BEfTPRHFlzf9a3LKx0WQFwjce_2EwKt7/s1600/caprichos+do+ADN.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<span class="text_exposed_show" style="color: #333333; display: inline; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /><br />Ao cabo dos anos, Rosa convertiuse na mestra da aldea, casou co Avelino, que era o boticario e tiveron catro fillos e unha filla. Pepe maila súa muller tiveron un, e debido a un malparto non puideron ter máis.</span><br />
<span class="text_exposed_show" style="color: #333333; display: inline; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br />Tódolos nenos e nenas do colexio ían ao colexio da parroquia: o señor cura ensinaba aos nenos e Rosa encargábase das nenas. Un día, o señor cura, xa canso de rompela cabeza co fillo do Pepe mandouno ir falar con el, por si lle daba permiso ao fillo máis vello de Rosa para ir á súa casa a axudarlle cos deberes, a ver se así daban feito del un rapaz de proveito.<br /><br />Antes da entrada dos nenos na escola, xa estaba alí Pepe para falar co señor cura, viña directamente da gandaría e ainda os nenos non chegaran.<br /><br />- Bos días, señor cura.<br /><br />- Bos días, Pepe.<br /><br />- Mira, eu sei que Rosa máis ti, anos atrás andivechedes de mozos, así que vou pedirche permiso para que o fillo máis vello dela poida ir xunto do teu tódalas tardes, despois do colexio, para axudarlle a facelos deberes.<br /><br />- O pasado, pasado está, non se preocupe, pola nosa parte non hai problema ningún, pode mandalo rapaz de Rosa cando vostede queira, será un pracer poder axudarlle.<br /><br />Nese mesmo momento, pasou Rosa cos seus catro fillos: altos, guapos coma soles e felices, xusto detrás viña o apoucado e cativo fillo do Pepe con cara de “papamoscas”.<br /><br />-Pois sí que os rapaces lle queren ben a Rosa, mire vostede rodeada de qué catro mozos vai, non entendo como o meu fillo ten que axudarlle a un dos fillos dela co boa mestra que me dixeron que era.<br /><br />O señor cura, todo vermello e cheo de carraxe ao ver o pouco que Pepe entendera a situación, non puido máis e soltóuselle a lingua:<br /><br />-Ai! Pobre home! Non te enteras de nada! Eses catro mozos son os fillos de Rosa: altos, guapos, intelixentes e cun corazón que non lles colle no peito do bos que son; e iso que non che era boa para a cría. Mentras que tí maila túa xuvenca alta e guapísima trouxéchedes ao mundo un só neno: apoucado e cativo coma tí, e burro coma ela. É o fillo de Rosa quen vai axudar ao teu e non ao revés. De gando saberás moito, pero coas persoas, non dás unha no cravo!<br /><br />Mary Camiña ("Cousas da Vida")</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-69264355431077496152014-08-07T21:52:00.000+02:002014-08-07T21:52:07.780+02:00Arrepentimiento<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRFcEEAQxJTiNgoUmISJ_tBys_3LHQqKRVj6_uo-WvQP45GEKG2gN8DLcC3nFdNq6hk812LVKZv50nlIZd4HbNQ_mI_23zHdH3QaSc0fxwREhP4Y36MatStpUw6G91lsC-2a6hAnPqLuG4/s1600/soledad.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRFcEEAQxJTiNgoUmISJ_tBys_3LHQqKRVj6_uo-WvQP45GEKG2gN8DLcC3nFdNq6hk812LVKZv50nlIZd4HbNQ_mI_23zHdH3QaSc0fxwREhP4Y36MatStpUw6G91lsC-2a6hAnPqLuG4/s1600/soledad.jpg" height="320" width="160" /></a><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><b><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;">[...]</span><br style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;">Lluvia de lágrimas en mi mente,</span><br style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;">tormentas en el corazón me hieren.</span><br style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;">Puñales de dolor atraviesan mi alma</span><br style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;">cuando despierto solo cada mañana.</span><br style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;">Tu esencia, sin embargo, aún está</span><br style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;">en cada rincón de mi mente y no se va.</span><br style="background-color: white; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br />Yo quiero matar al recuerdo<br />pero, sin embargo, lo cuido, con miedo<br />a que vuelvas y no lo encuentres<br />tal y como lo dejaste: grabado en mi mente.<br /><br />[...]<br /><br />Mary Camiña. Arrepentimiento ("Libertad para Sentir")</span></b></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-46266394174334861242014-07-09T16:34:00.000+02:002014-07-09T16:34:56.015+02:00Galega...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ZUmfHGAwnSc4lrvLq-f4_Yif0GmeSdhv8CMBwrn0V-bBk78aqUs_4ErmXNz90Qw1fVTKPBLFxCdFGw0EoExQ48LifRAbUtA5yGyVBGy_uolrg8WPTXWD8ePwQIRYWWgVnvamX6kTBKrg/s1600/xesta.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ZUmfHGAwnSc4lrvLq-f4_Yif0GmeSdhv8CMBwrn0V-bBk78aqUs_4ErmXNz90Qw1fVTKPBLFxCdFGw0EoExQ48LifRAbUtA5yGyVBGy_uolrg8WPTXWD8ePwQIRYWWgVnvamX6kTBKrg/s1600/xesta.jpg" height="240" width="320" /></a><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="background-color: white; line-height: 20px;">Nacín nunha terra única, onde as persoas sempre queren saber máis, onde te enquisan cada vez que fas unha pregunta para ter tódolos datos, non vaia ser que por culpa dunha pregunta non feita che dean un mal consello; porque os galeg@s nos tomamos as cousas moi en serio e con moita retranca; porque somos o pobo da contradicción e da eterna pregunta.</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;">- Mamá, de onde veñen os nenos?</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;">-E tí, para que o queres saber?</span><br style="background-color: white; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; line-height: 20px;">-E que o outro día oinlle dicir a Sra. Maruja que a sú</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; line-height: 20px;">a filla ía ter que buscalos a París.<br />-E cando o dixo, miña nena?<br />- Pois onte, lavando no río.<br />-E de que filla falaba?<br />-De María.<br />- E logo? Veu de visita?<br />-Non, é que a Sra. Maruja foi a pasar a fin de semana na casa da filla.<br />-E foi ela soa?<br />-Iría co seu home, eu que sei! Eu o que quería saber é de onde veñen os nenos, mamá, se é certo que hai que ir buscalos a París.<br />-Pois se a Sra. Maruja dí que hai que ir a París, será que veñen de alá. E logo tí por que o queres saber?<br />-Para ir aforrando, que eu quería ter seis fillos, pero se hai que ir tan lonxe...<br />-Saca, rapaza, seis fillos. Anda! Vai facelos deberes.<br />E alá vai a rapaza cabilando para que demos fai falla ir tan lonxe a buscalos nenos se ao seu irmán o trouxeron da Romaría de A Lanzada, que llo oíu ela ao avó. E contenta queda a nai que xa ten información de abondo para chismorrear na peluquería ou no café coas amigas.<br /><br />Pero, ás veces, non sempre sae ben o interrogatorio.<br /><br />Ían dous nenos para a casa. Baixaran do autobús do colexio na parada que lles quedaba máis preto. Polo camiño, encontráronse un vello veciño, o home non os recoñeceu a pesares de vivir ao lado.<br />-Bos días!<br />-Bos días, señor!- contestaron os nenos.<br />-Vindes do colexio?<br />-Vimos.<br />-Ah, moi ben. E vivides por aquí?<br />-Sí, claro.<br />-E logo de quen sodes?<br />-Do noso pai e da nosa nai. Bos día, señor.<br /><br />E o pobre home quedou a rabear.<br /><br />Sí, definitivamente, somos moi preguntóns, ha ha ha ha ha (onomatopeia de gargallada en galego)<br /><i class="_4-k1 img sp_X89Hd6znsvn sx_91721f" style="background-image: url(https://fbstatic-a.akamaihd.net/rsrc.php/v2/yo/r/mhnmKxD_SyU.png); background-position: -204px -866px; background-size: auto; display: inline-block; height: 16px; vertical-align: -3px; width: 16px;"></i> (Mary Camiña. "Cousas da vida")</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-28325169937960212772014-07-05T20:35:00.000+02:002014-07-05T20:35:40.181+02:00Paradigmas do Amor<br />
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsJFipDAs8ZONjsc_zS2FLr0EsmGqg0aNyINCoGgugCggLSvwYuR9Pd5DuU6XsDM4yZedthZ-qwdwPU_JMwhwvynvvRKjkRBd9qzjgTMIgWEI2XXKbmI-INrbxisaUCzUEtZ9g0TpNS1g0/s1600/400_1207700268_hada.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsJFipDAs8ZONjsc_zS2FLr0EsmGqg0aNyINCoGgugCggLSvwYuR9Pd5DuU6XsDM4yZedthZ-qwdwPU_JMwhwvynvvRKjkRBd9qzjgTMIgWEI2XXKbmI-INrbxisaUCzUEtZ9g0TpNS1g0/s1600/400_1207700268_hada.jpg" height="150" width="200" /></a><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Cantas veces, as estrelas miraba,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">e por tí lles
preguntaba,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">por si elas te vían a tí</span><span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"> ,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">querendo saber se en
mín pensabas.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Un trociño do meu
corazón,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">pregaba ao ceo que de
mín te lembraras;</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">mentras desexaba que
foses feliz,
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">coa persoa que
escolleras ter ao teu carón.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Porque o amor éche
así,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">non entende de
coherencias nin de razóns,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">quere e sinte, quéreo
todo para sí,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">e desexa para o seu
amado o mellor.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Sempre no meu lugar
facendo o correcto,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">vivindo unha vida de
mundo perfecto.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Canto a liberdade do
vento envexaba,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">para poder decirche o
moito que te amaba!</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Quérote sen poder
querete,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">ámote sen poder
amarte,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">non chorei por
perderte,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">non reirei por de novo
verte.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Encontrei a felicidade
sen terte ao meu lado,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">desconcertada estou por
volverte ver,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">o meu corazón está
desacougado,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">en realidade nunca te
deixou de querer.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Volven, despiadados,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">en contra da miña
razón,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">os sentimentos do
pasado,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">que viven no fondo do
corazón.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Dividida entre querer e
non querer,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">do pasado e do
presente,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">do presente e do
ausente,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">do que foi e do que
puido ser...</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Quérote comigo, e sen
tí me quero ver,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">son feliz contigo e sen
tí tamén o serei,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">quero a liberdade para
o meu corazón,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">para amar sen ter en
conta a razón.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">Paradigmas do amor,
</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">o que non tiveches
queres ter,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">o que tés non queres
perder,</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;">amar é libre pero
expresalo non.</span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><b>(Mary Camiña. Liberdade para Sentir. 2.013-14)</b></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-22925446105747613902014-06-17T23:54:00.001+02:002014-06-17T23:54:55.324+02:00O raposo mailo galo van a unha voda no ceo.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4596552096983044992" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="" /></a></div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVsdw_Lc9JcISK096W8zwspvJKf6X5LfQdy_9EaMHCFDFRHMilqRXVlyGyBpNvDlUe50HX1WFj21pawYyaBa4T6pZkKbINrqmLXNWSgs8Ma0DoQg13NBojHTXNjyXLRDIepaSXyVTBHoBV/s1600/raposo+e+galo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVsdw_Lc9JcISK096W8zwspvJKf6X5LfQdy_9EaMHCFDFRHMilqRXVlyGyBpNvDlUe50HX1WFj21pawYyaBa4T6pZkKbINrqmLXNWSgs8Ma0DoQg13NBojHTXNjyXLRDIepaSXyVTBHoBV/s1600/raposo+e+galo.jpg" height="332" width="400" /></a><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">Era unha vez un raposo que era vexetariano pero lle tiña certa tírria a un galo moi fachendoso e argalleiro que vivía cerca, pero xa canso de que se terminara burlando del, argallou unha forma de sairse por unha vez coa súa; así que acercouse un día, cando estaba na póla dunha árbore e lle dixo:</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">-Mira, galo, estou farto de estar sempre a rifar contigo, recoñezo que tí es máis listo ca mín, así que, se che parece ben, quero que fag</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">amolas paces.<br />-E por que me hei de fiar de tí? Es capaz de paparme nun descoido...<br />-Va! Tí xa sabes que o fago para facerte rabiar, que eu sonche vexetariano. Mira, ho!, para que vexas que estou a falar en serio, invítote a comer mañán na miña casa...<br />-Bueno, sexa logo...- dixo o galo sen se fiar moito.<br /><br />Ao día seguinte, o galo preséntase na casa do raposo, con moita prudencia. Non as tiña todas con él, ainda que cheirar cheiraba a cereais... Á porta da casa estaba posta unha mesa con dous cubertos e unha tarteira enriba.<br /><br />-Benvido, galo! Como fai un bo día puxen a mesa fóra, non che importará?<br />-Que me vai importar! Iso mesmiño che ía propoñer eu.<br /><br />O raposo levantou a tapa da tarteira e repartíu dúas cullaradas de papas de centeo con trigo quentes para cada un. O raposo púxose a comer con gran afán, pero o pobre do galo, como tiña peteiro e non boca apenas puido comer.<br /><br />-E logo, galo, non tes fame? Mira que están boas estas papas. Ummm- relamíase o raposo.<br />-E que, hoxe almorcei moito e non che teño fame...- decía o galo disimulando, xa que si que estaban ben boas as condenadas...<br /><br />Na cara do raposo víase que o fixera adrede e o galo marchou todo cabreado, pensando para sí que xa lla pagaría, rirse así del.<br /><br />Ao cabo duns días, voltan encontrarse o galo e o raposo.</span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /></span>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">-Bos días, raposo- dille o galo.<br />-Bos días, gustáronche as papas do outro día?- contestoulle o raposo con retranca.<br />-Si, oh! Gustaron, mágoa que estivera xa farto. É o que che ten isto de estar sempre convidado a tantas festas e comilonas.<br />-Vai! Non che sabía eu que tiveras tantos convites.<br />-Pois si, mira por onde, acabo de ser convidado a unha voda.<br />-Unha voda?- interesouse de seguido o raposo.<br />-Pois si, éche unha voda moi especial, disque vai ser a “voda do ano” pola abundancia de manxares e lambetadas, que ata trouxeron un cociñeiro extranxeiro especialista en todo tipo de grans e verduras.<br />-Hoooo! Que sorte tés- díxolle cos ollos fóra do sitio e relaméndose- quen puidera ir.<br />-Agora que o penso, a miña invitación é para dous, se queres vir...<br />-E levaríasme contigo?<br />-Como non hei levarte co boas que estaban as papas do doutro día?, sería ser mal amigo. Pero hai dúas condicións para poder ir á boda, que non sei eu...<br />-Xa sabía eu que o dicías por dicir, que non queres que vaia contigo..., co que me custou facer as papas...<br />-Bueno, algo se poderá facer ao respeto... A primeira condición é ir limpo coma unha patena e traxeado, a outra é..., esto xa é máis complicado...<br />-Díme! Non ha ser para tanto!<br />-E que... a voda é no ceo!<br />-Como? No ceo? Ti estás tolo!<br />-Si, no ceo, prepararon un gran cumio dunha montana onde só se pode ir voando, para que os animais carnívoros non poidan chegar a ela, pero, claro..., coma ti es vexetariano pois non lles importará que vaias.<br />-E como vou chegar aló arriba se eu non teño ás?<br />-Ufff!, pois vai ser un problema si, …, se ainda pesases algo menos...<br />-Eiii! Estasme a chamar gordo?<br />-Non, ho! É que se estiveses máis fraco, igual podía contigo e te podía levar agarrado nas patas...<br />-Pois se é por iso, non te preocupes, cando é a voda?</span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">-Para a semana que ven.<br />-Pois para a semana que ven podería pesar cinco quilos menos, será suficiente?<br />-Podería, pero mellor que sexan seis quilos menos.<br />-Feito! Quedamos logo para a semana. E moitas gracias!<br /><br />Alá foi o raposo todo contento por ser convidado a unha voda de tan altos voos. Pasou toda a semana facendo exercicio e dieta para perder os quilos pactados, pensando que semellantes manxares ben valían a pena tal sacrificio. Chegado o día, sen embargo, só perdera catro quilos e medio, ainda así víase moito máis lixeiro, así que pensou que o galo ven podería con el.<br /><br />-Vaia, vaia! Que elegante estás!- díxolle o galo.<br />-A que se me ve máis lixeiro e delgado?<br />-Pois sí, pero ainda así, non sei eu se poderei contigo.<br />-Si que podes, se es un galo forte e grande- retrucou o raposo, sen deixar de pensar nos grandes manxares que os agardaban.<br />-Buemo, pois imos aló. Agárrate ben ás miñas patas que alá imos! E non mires para baixo!<br /><br />E o galo saíu voando co raposo colgado das patas. Xa levaba subido bastante, cando deixou cair disimuladamente, un pouco de manteiga polas patas abaixo e o raposo comezou a escorregar.<br /><br />-Oe, ti! Deixa de suar tanto que estou esvarando!<br />-E que pesas moito, para mín que non adelgazaches todo o que acordamos.<br />-Ai! Ai! Que esvaro! Baixa, baixa!<br />-Xa vou, xa vou...<br />-Date presaaaaaaaaaaa....<br /><br />E o raposo caíu. Ía polo aire pensando que, cun pouco de sorte, caía nunha meda de palla, pois alá abaixo vía como uns campesiños colocaran todo o trigo en medas e se dispoñían a mallalo. Pero así como se ía a cercando, foise dando conta que xusto ía caír na eira onde estaban a mallalo trigo. </span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /></span>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">Entón o raposo fíxose unha promesa a si mesmo.<br /><br />-Se desta me salvo e non morro, xuro que, por moi bos manxares que teña, non quero saber máis de vodas ao ceo, eu quedo en terra.<br /><br />(Recollida por Mary Camiña. "Contos populares")</span><br />
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-81735782939623616932014-06-11T10:38:00.001+02:002014-06-11T10:38:27.301+02:00Yo también decía que la política no me interesaba cuando las cosas iban bien...<br />
<div style="line-height: 0.53cm; margin-bottom: 0cm;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">A veces, pensamos que a nosotros la política ni nos va ni nos viene. ¡Y qué equivocados estamos!.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">El martes pasado, por la mañana, mientras desayunaba, oí parte de unas declaraciones del Sr. Rajoy y aluciné en colores. <b>Para el Sr. Presidente del Gobierno, lo más dramático que le podía pasar a los españoles en esta crisis era la salida del euro o el rescate.</b> ¡Anda ya! La salida del euro igual no era lo más indicado pero sí se podría discutir la manera de salir de la crisis sin pasar por la dramática situación que están pasando <b>millares de ciudadanos </b>que <b>no tienen qué llevar a la boca, ni qué darle a sus hijos,</b> sí podría evitar que desalojasen a <b>miles de familias</b> que<b> se quedaron sin vivienda a causa de no tener trabajo y no de no querer pagar</b> y, por encima, con una deuda a cuestas para el resto de sus vidas; sin hacer que los impuestos nos ahoguen, ya que si <b>apenas se puede comprar comida, con un 21% de gravamen </b>en la mayoría de los casos, menos aun; <b>que suban el IVA a los verdaderos artículos de lujo</b>, sería algo más normal,¿verdad?, porque quien compra ese tipo de artículos es porque puede ...</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">Respecto al rescate, ¡madre mía!, yo no sé por qué tienen esa <b>manía de cambiarle el nombre a las cosas según convenga,</b> porque al sector financiero español se le entregó una cantidad considerable de dinero y sin embargo, no se le exigió que devolvieran a los afectados por las preferentes su dinero, cuando se está demostrando día sí y día también que fue una estafa en toda regla, por ejemplo. Los motivos, entre otros: "la con-donación de créditos a los distintos partidos políticos".</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">Otro de los comentarios del Sr. Rajoy me sacó ya de toda duda: este Sr. no vive en el mismo país ni planeta que el resto de los españoles ... Según él, <b>con las medidas adoptadas por el Gobierno, la renta adquisitiva de los españoles no se vio disminuida significativamente. ¿Que entiende esta persona por "significativamente"? </b>Claro que esto tiene una explicación, su salario y el de sus colegas no se vieron disminuidos de forma alguna, y como<b> viven en su propio mundo y con sus propios privilegios, no se enteran.</b></span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">Con semejante discurso es normal que el FMI nos siga pidiendo más sacrificios a los españoles.<b> Me gustaría que cambiara los ingresos y privilegios que tiene su familia por los</b> que tiene la mía, o cualquiera <b>de los ciudadanos de nuestro entorno, durante tan sólo un mes, entonces, es posible que empezara a entender algunas cosas e igual cambiaba su discurso por la verdad del pueblo español. </b></span><b><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /></b><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">(Mary Camiña)</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-59700628723269273772014-06-10T23:43:00.001+02:002014-06-10T23:43:16.064+02:00Prepárate para irte do país...<br />
<div style="line-height: 0.53cm; margin-bottom: 0cm;">
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.25cm; text-indent: 1.25cm;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 0.53cm; text-indent: 1.25cm;">Últimamente
non sei que demos está pasando no noso país, a única saída que
nos están dando tanto os nosos gobernantes como as institucións
para traballar é que nos vaiamos do país...</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0o-gK7if6il_xZuiuON7L81KQskP2q7KQcVpQVZeaOvJWT-iO4etQDWn8cRhIFtDZzn2IypOgiN50hsiaj5JS8ETW8NwoV5-wuFQsIliQm8Z0iJ8U2piXnOEUd1jxg-N18grnM6lq2dFN/s1600/Fora.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0o-gK7if6il_xZuiuON7L81KQskP2q7KQcVpQVZeaOvJWT-iO4etQDWn8cRhIFtDZzn2IypOgiN50hsiaj5JS8ETW8NwoV5-wuFQsIliQm8Z0iJ8U2piXnOEUd1jxg-N18grnM6lq2dFN/s1600/Fora.jpg" height="320" width="210" /></a></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.25cm; text-indent: 1.25cm;">
<span style="color: blue;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Estou cansa de
ver como as persoas que formaron as nosas universidades e as nosas
escolas, entre as que me inclúo, non teñen cabida no noso país. E
por riba, se te negas a ir porque tes lazos afectivos que consideras
máis importantes que gañar uns euros máis, ou simplemente porque
no fondo te negas a crer que ninguén queira aproveitar os magníficos
recursos humanos, pertencentes a unha xeración ilustrada, preparada
e capacitada sin precedentes na historia de España, mírante como un
bicho raro.</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.25cm; text-indent: 1.25cm;">
<span style="color: blue;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Por qué temos
que irnos da nosa terra? Acaso non chegou con que os nosos
devanceiros tivesen que deixar todo para probar fortuna, e separar
familias durante anos que nunca se recuperarán? Como filla de
emigrantes digo: Basta!!! Temos medios humanos máis que suficientes
como para facer unha industria propia!!! Só nos falta o que os
corruptos nos roubaron en vez de investilos no futuro do país: os
cartos.</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.25cm; text-indent: 1.25cm;">
<span style="color: blue;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Seguimos
bailando ao son do que nos dicen os demáis, seguimos a pensar nos
cartos para hoxe e fame para mañán. Así non se pode... Tódalas
inversións do país se fixeron no sector inmobiliario, e no
turístico. Chegáronse a pechar fábricas para crear solares.
Ninguén, a pesar de que estudios económicos demostraban que se
estaba a producir unha burbulla, quixo escoitar, e agora que a vaca
enfermou e xa non dá máis leite, collen os cartos que lles quedan e
fuxen para o extranxeiro e encontrar unha nova vaca que muxir... </span></span>
</div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.25cm; text-indent: 1.25cm;">
<span style="color: blue;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">E namentras,
Europa rise de nós..., non nos dan solucións para crear máis
postos de traballo, para renovar e reestructurar a industria
española, non, iso non convén, a man de obra española está ben
cualificada e ademçáis sae máis rentable que a súa propia,
quédanse cos beneficios do seu traballo, coa tributación do seu
salario,( xa que son rendas obtidas fóra de España), e coa súa
contribución á Seguridade Social, a cambio dunhas migallas: o
soldo. De novo, pan para hoxe e fame para mañá...</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.25cm; text-indent: 1.25cm;">
<span style="color: blue;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Os que
decidimos quedar e intentar por tódolos medios sobrevivir, que
obtemos a cambio?: Máis impostos, novas taxas, menos postos de
traballo, menos becas para estudar aos nosos <a class="western" href="mailto:fill@s">fill@s</a>,
condicións máis duras para poder acceder aos poucos postos de
traballo que quedan...</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm; margin-left: 1.25cm; text-indent: 1.25cm;">
<span style="color: blue;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Négome a
formar parte da “fuga de cerebros” que agora mesmo existe no
país, eu estudiei aquí e aquí quero deixar a plusvalía que os
meus coñecementos poidan xerar... </span></span>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-2466859985502008452014-06-09T22:05:00.000+02:002014-06-09T22:05:20.572+02:00Impotencia<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7RnS67wHij3I47pPesm7QtTsfUHWRgXl7jIYrSP9zAW2VchYs_TXlbCQNRKi6I8nkkXQeeYudj40n8wjPpk04qcTXGtCPmJlzJPAQDC6zaQO0VtW9CJNxqMwxpQK1gJG3ivTuabMpAsUw/s1600/indignados.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7RnS67wHij3I47pPesm7QtTsfUHWRgXl7jIYrSP9zAW2VchYs_TXlbCQNRKi6I8nkkXQeeYudj40n8wjPpk04qcTXGtCPmJlzJPAQDC6zaQO0VtW9CJNxqMwxpQK1gJG3ivTuabMpAsUw/s1600/indignados.jpg" height="400" width="326" /></a><br /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">Es la impotencia del anciano,</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">ante la huida de la juventud,</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">es la impotencia del ciudadano</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">sin el apoyo de la multitud..</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /><br />Es la ira que yo siento<br />ante las injusticias.<br />El grito que clama al cielo<br />entre tanta inmundicia.<br /><br />Es no poder hacer nada<br />ante tanta corrupción,<br />y ver la sociedad dañada<br />sin que nadie aporte una solución.<br /><br />Es oír mentira tras mentira<br />de embusteros sin conciencia,<br />aferrados a sus privilegios,<br />a sus status y dinero.<br /><br />Es el grito de la desesperación<br />del ciudadano español,<br />trabajador y honrado,<br />al que la crisis le cuesta un riñón.<br /><br />Es el grito de la guerra,<br />es el grito del miedo,<br />es el grito del trueno.<br />Es el grito y la huella.<br /><br />"Libertad para Sentir" (Mary Camiña)</span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"><br /></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-85366916061214432322014-06-07T12:55:00.001+02:002014-06-07T16:18:50.524+02:00La Grecia Antigua y su sociedad.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkzCQaVy3HxA9zRqsEDIp91OjOrr1ZTOdOeP7f956y-NJ7z8lEAb7JuSKXanawcP9C_gP0OO__x09RaqAcdYTTQqWEfDjZXRnXr25mdl16xxk7Rj8ttXEBQpCuiNw83-ZpLCXk7HkK_Ucr/s1600/atenas1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkzCQaVy3HxA9zRqsEDIp91OjOrr1ZTOdOeP7f956y-NJ7z8lEAb7JuSKXanawcP9C_gP0OO__x09RaqAcdYTTQqWEfDjZXRnXr25mdl16xxk7Rj8ttXEBQpCuiNw83-ZpLCXk7HkK_Ucr/s320/atenas1.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Aunque reconozco que es la cuna de la democracia, es un ejemplo que no me vale como modelo de sociedad: sociedad dividida entre e<b>sclavos</b> y <b>hombre libres</b>, y dentro de los libres existían los <b>ciudadanos </b>(los únicos con derecho a votar y decidir) y los<b> no ciudadanos </b>sin derechos políticos. Además, las<b> mujeres </b>libres de la Grecia Antigua,<b> no tenían derechos de ningún tipo</b> ya que siempre tenían como "dueño" a un varón, fuese padre, hermano o marido; ni siquiera dentro de su propio hogar tenía pleno derecho de movimientos, sólo podía estar en el llamado "gineceo", lugar expresamente reservado a las mujeres de la casa.<br />
Cierto es que han pasado 2.500 años desde aquello, que hemos evolucionado y que siguen existiendo desigualdades pero creo que<b> no es comparable</b>. Teniendo en cuenta que <b>2.500 años en la historia de la humanidad no es nada</b>, además de la multitud de trabas que hemos sufrido por parte de aquellos que nunca han querido los cambios por miedo a lo desconocido, hemos ido evolucionando, porque ya decía Charles Darwin, que la evolución no es cosa de días y además <b>las especies evolucionan por necesidad</b>, si no existe en la sociedad esa necesidad sino que se siente cómoda, no se evoluciona, igual que hoy en día parece existir una necesidad de cambio en la misma y evolucionará, no sabemos si a la forma más justa o no, pues la evolución no siempre ha desarrollado lo mejor sino lo que mejor se adapta.<br />
Por otra parte, hemos vivido <b>épocas en nuestra historia de auténtica des-evolución</b>, quizás la época de mayor atraso que ha existido en la historia ha sido la Edad Media, en la cual han gobernado de forma absoluta y sin contar con el pueblo toda Europa, en esos siglos, hubo un gran retroceso. Las diferentes pugnas de poder tampoco ayudaron y así seguimos, en pleno s. XXI.<br />
<b>La desigualdad seguirá existiendo mientras no exista una conciencia ciudadana plena de necesidad de cambio, mientras no exista una educación basada en los principios básicos de la tolerancia y la igualdad de derechos y deberes de los ciudadanos</b>.<br />
La esclavitud existió, tal y como la define la RAE, hasta bien entrado el siglo XX, legalmente, pero cierto es que en el mercado negro sigue existiendo, véase zulos con mujeres obligadas a prostituirse, etc., pero eso no significa que no hallamos evolucionado, porque sí lo hemos hecho. Sinvergüenzas existieron, existen y existirán siempre. Lo que tenemos que demandar es intolerancia cero a estos hechos. Hace 40 años, en vida del caudillo, eran impensables los derechos que hoy en día tenemos.<br />
<b>La democracia actual, la cual muchos ciudadanos no la practican al no ir a votar, renegando de su derecho, nos ha enseñado que las cosas se pueden hacer mejor</b>, la democracia que tenemos hoy en día es mejorable,sí, pero <b>hemos recorrido mucho trecho</b>, aun habiendo tantas dificultades en el camino...
(Mary Camiña)Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-87438684691726361202014-05-26T09:44:00.003+02:002014-05-26T09:44:38.448+02:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0000ee;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0000ee;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0000ee; font-family: Verdana, sans-serif;">Cosa sono quelle bellissime stelle che mi accendo l'anima?</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0000ee;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Sono i tuoi occhi, la mia anima, che vorrei sempre con me. </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0000ee; font-family: Verdana, sans-serif;">Luci a guidarmi attraverso la vergogna e l'angoscia </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0000ee; font-family: Verdana, sans-serif;">che mi riempiono di gioia quando la mia anima è vuota. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0000ee; font-family: Verdana, sans-serif;">(Mary Camiña)</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0000ee;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #0000ee;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTO4zaFR22nLPpDhVg0RZcbXgzELpyCk2JCOfslj6TnPIasp_-xSvCztCE9Q-dYUsCmelLUgRwKeuCeP874SFjZ8Fehr37pzAT8nWvsfThTP-65kJBvvRn6v-tRTq-SSuxdeF8ZYP2rcf0/s1600/italiano+luceros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTO4zaFR22nLPpDhVg0RZcbXgzELpyCk2JCOfslj6TnPIasp_-xSvCztCE9Q-dYUsCmelLUgRwKeuCeP874SFjZ8Fehr37pzAT8nWvsfThTP-65kJBvvRn6v-tRTq-SSuxdeF8ZYP2rcf0/s1600/italiano+luceros.jpg" height="480" width="640" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-25343455931839198272014-03-15T21:00:00.000+01:002014-03-15T21:00:17.127+01:00Crecendo Xuntos...<span style="background-color: white; color: blue; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large; line-height: 18px;">
A</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 18px;">inda que a noite sexa escura,</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEietZmKWrYwW7XIViRjyUdP0vg1AWWw-PKrRxO7YvF9DCjrVpBnA1yHzJnBwwHFfxsNwxThyoOArEoAiuNhOd4zm69toUFZkjorpudAy72AYh-I_h9cZkhMwX89J9Vcj8qJPqhxvXWCjOjw/s1600/crecendo+xuntos.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEietZmKWrYwW7XIViRjyUdP0vg1AWWw-PKrRxO7YvF9DCjrVpBnA1yHzJnBwwHFfxsNwxThyoOArEoAiuNhOd4zm69toUFZkjorpudAy72AYh-I_h9cZkhMwX89J9Vcj8qJPqhxvXWCjOjw/s1600/crecendo+xuntos.jpg" height="320" width="240" /></a></span></div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 18px;">sempre hai un raio de luz<br />
que me fai sentir segura.<br />
Ainda que non te poida ver<br />
sei que ao meu lado sempre estás,<br />
por si te puidera necesitar.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><br />
Deixando que creza ao meu ritmo,<br />
aconsellándome se fose preciso,<br />
sen impoñer a túa opinión,<br />
sen poñerme atrancos nen censuras,<br />
respetando en todo caso a miña decisión,<br />
sen condicións nen ataduras.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><br />
A pesares dos nosos defectos,<br />
dos malos momentos que pasamos,<br />
seguimos aquí, amándonos,<br />
e así quero seguir, amor;<br />
porque nada me fai máis feliz,<br />
que estar ao teu lado e sentir,<br />
que o amor flúe a través de nós.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><br />
Non necesito grandes cousas,<br />
que me ames tal e como son,<br />
respetando a miña forma de ser.<br />
Un ao par do outro con comprensión,<br />
axudándonos mutuamente a crecer,<br />
facendo o que nos dicta o corazón.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><br />
Será por iso que me sinto libre,<br />
protexida, admirada e querida;<br />
será por iso que tanto te quero,<br />
por iso mesmo, te admiro e respeto.<br />
Sen tí o mundo seguiría a existir,<br />
mais sería un mundo incompleto.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 18px;"><br /><b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;">Mary Camiña. "Liberdade e Sentimentos" 2.013-14</span></b></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-6630574309069922972014-03-12T09:54:00.003+01:002014-03-12T09:54:41.731+01:00Distanciada de tí...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZg0Czn28sX_8X8h9nAOFNo6n3CkBoUqTUtkHVaokQ3MYffnXQOMYBBQntIvxSRRrmYkiN5YLDOm8Zp6JzDcdtRIdzU7qY9jaEz_cBH32LiHy6qMMBzPzYBasHrhAlks3OJVqRYRvIncFL/s1600/amistad+en+el+destierro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZg0Czn28sX_8X8h9nAOFNo6n3CkBoUqTUtkHVaokQ3MYffnXQOMYBBQntIvxSRRrmYkiN5YLDOm8Zp6JzDcdtRIdzU7qY9jaEz_cBH32LiHy6qMMBzPzYBasHrhAlks3OJVqRYRvIncFL/s1600/amistad+en+el+destierro.jpg" height="364" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b>"Libertad y Sentimientos". 2013-14</b></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-86664663443400719982014-03-08T22:38:00.001+01:002014-03-08T22:38:16.522+01:00Déixame Soñar...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFCRbPXAzNmcezJt-pUbViNitdiO2kcpC6Y8-sSmtt7eoPzlF1B1YhZMFyLUwAGV8iTg9lc4KixDzv8TON_Wm-qWf_yn-euTpNBNRydsmcaf3RC_zByCHeE48l0NtYT5warqoNg5HLC7sn/s1600/DeixameSo%C3%B1ar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFCRbPXAzNmcezJt-pUbViNitdiO2kcpC6Y8-sSmtt7eoPzlF1B1YhZMFyLUwAGV8iTg9lc4KixDzv8TON_Wm-qWf_yn-euTpNBNRydsmcaf3RC_zByCHeE48l0NtYT5warqoNg5HLC7sn/s1600/DeixameSo%C3%B1ar.jpg" height="480" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b>("Sentimentos e Liberdade. 2013-14)</b></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-79263805954060925012014-03-05T21:27:00.002+01:002014-03-05T21:29:14.291+01:00Verdad Oculta<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga-CO-yMFzKRCcK84rP-lZINTJFJMowO-TdEvgON5WTytFkuQf4xVvvPrH8DovyyLmvjidchy1rILv0vnus4izf80U931XdeMSHxfjDQRzpS1ctboa925VdjZ5uaEivH1ponD_Tk_sw-kM/s1600/Verdad+o+Mentira.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga-CO-yMFzKRCcK84rP-lZINTJFJMowO-TdEvgON5WTytFkuQf4xVvvPrH8DovyyLmvjidchy1rILv0vnus4izf80U931XdeMSHxfjDQRzpS1ctboa925VdjZ5uaEivH1ponD_Tk_sw-kM/s1600/Verdad+o+Mentira.jpg" height="480" width="640" /></a></div>
<br />
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"> "Libertad y Sentimientos" 2.013-14</span></b><br />
<br />
<h2>
<span style="color: blue; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-large; font-weight: normal;">Verdade Oculta</span></h2>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZCN2IJca5RUFC4k1I-_dcw_hSBjVlNDqvI-koF2LRbMUMWSDr9S9kQbfDSax1bUEn7IeV_-WtdPpKAovfFK9Y9kwJMOJ7fLDVlp2d6VRAUx7f1IB0UMHkqUBJg2MObFr4LLwHSOtuwpsm/s1600/Verdade+ou+mentira.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZCN2IJca5RUFC4k1I-_dcw_hSBjVlNDqvI-koF2LRbMUMWSDr9S9kQbfDSax1bUEn7IeV_-WtdPpKAovfFK9Y9kwJMOJ7fLDVlp2d6VRAUx7f1IB0UMHkqUBJg2MObFr4LLwHSOtuwpsm/s1600/Verdade+ou+mentira.jpg" height="480" width="640" /></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">"Libertade e Sentimentos" 2.013-14</span></b></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-32873744470639370562014-03-04T10:04:00.006+01:002014-03-04T10:04:52.380+01:00Soy una Voz<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiajPHZWOuct1z3AD34RkQv-vtWVgcH3n8XkQj5Iz8eUv94_Lde2sZM6_1C8nAHhRW2rDyAhpDdxQMckOOAaWX-qnDJPoOwwba8TccD2MEcPT2IVYebR4huDVgL_JA2wtY34uylwY9nE0t6/s1600/voz.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiajPHZWOuct1z3AD34RkQv-vtWVgcH3n8XkQj5Iz8eUv94_Lde2sZM6_1C8nAHhRW2rDyAhpDdxQMckOOAaWX-qnDJPoOwwba8TccD2MEcPT2IVYebR4huDVgL_JA2wtY34uylwY9nE0t6/s1600/voz.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<span style="color: blue; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large; line-height: 0.48cm;">S</span><span style="color: #333333; font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 0.48cm;">oy una voz insignificante, </span><br />
<div align="LEFT" style="line-height: 0.48cm; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="color: #333333;">
una voz en la penumbra,<br />
con un alma inquietante,<br />
que las verdades busca,<br />
y proclama al viento<br />
su total desconcierto.<br />
<br />
Soy una voz en la sombra,<br />
una voz que grita<br />
la verdad que asoma<br />
en las palabras bien dichas;<br />
que la libertad busca<br />
y sin encontrarla se ofusca.<br />
<br />
Soy una voz sin pretensiones,<br />
una voz que se entrega<br />
a la protesta por las presiones<br />
que la razón experimenta,<br />
cuando de repente la privan<br />
de sus ideas, idas y venidas.<br />
<br />
Soy una voz estresante<br />
una voz insoportable<br />
para los que en cada instante<br />
mienten descaradamente.<br />
No me pienso callar<br />
solo pido la verdad.<br />
<br />
Soy una voz indiferente,<br />
una voz vacunada e inmune<br />
a las mentiras de la gente,<br />
reclamando lo que nos une<br />
por nacimiento y derecho,<br />
la igualdad aun no es un hecho.<br />
<br />
Soy una voz que se asombra<br />
una voz indignada<br />
del juego en la sombra<br />
y la justicia robada,<br />
de un pueblo engañado<br />
como si fuese un rebaño.<br />
<br />
Soy una voz indomable<br />
una voz desolada<br />
intentando ser amable<br />
en un mundo de canallas,<br />
donde la justicia es ciega<br />
según a quien convenga.<br />
<br />
Soy una voz distinta,<br />
una voz de un solo lema,<br />
que tan solo suplica<br />
aplicar en el sistema<br />
la justicia, la libertad<br />
y la igualdad.</span></span><br />
<span style="color: #333333;"><br /><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b>Mary Camiña. "Libertad y sentimientos". 2.013-14</b></span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4596552096983044992.post-43345432487846930412014-03-03T16:21:00.000+01:002014-03-03T19:49:51.724+01:00Mírame<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-WZSRjYa3wLrIGiRn6isI5aawWw2m81EiGeozrQ_W9cmExJvXWn8-apqNr-pgCSRXLxNQOfaVbISp2z5444Yi9Mkg2VabuBoLkGEJmY0cke2L4m-BzH8JCodNOe7lPh0JTcf9cisUtdqw/s1600/Mirame.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-WZSRjYa3wLrIGiRn6isI5aawWw2m81EiGeozrQ_W9cmExJvXWn8-apqNr-pgCSRXLxNQOfaVbISp2z5444Yi9Mkg2VabuBoLkGEJmY0cke2L4m-BzH8JCodNOe7lPh0JTcf9cisUtdqw/s1600/Mirame.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<span style="color: blue; font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">M</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">írame aos ollos e dime que non, </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
mírame aos ollos e dime que sí, <br />
mírame aos ollos e dime,<br />
dime o que queiras decir.<br />
Dime o que tí sentes,<br />
dime o que tí pensas,<br />
non teñas medo a me ferir.<br />
Non te escondas nunha apariencia,<br />
que non faga máis que mentir.<br />
Sexas como sexas,<br />
coma tí queiras ser,<br />
déixame verte tal como es.<br />
Mírame aos ollos e dime que sintes,<br />
mírame e dime qué pensas,<br />
mírame e non te escondas,<br />
amósame o fondo do teu ser.<br />
Axúdame a coñecerte outra vez.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b>
(Mary Camiña. "Liberdade e sentimentos" 2013-14)</b></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b><br /></b></span>
<br />
<div style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg42cZCNCSSg5GTSKKum7-irKkhTL7IwaauZidh1HXFFx8SwV2Ink0PW9uOT16k7LMcWdSnxnUB13hL2k_nsJS6T43j9RRimlONqLhj3ILAJc8FglvBJp_-0c3kyGX_BHwxmE2RrwmZk_AX/s1600/Mirame.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg42cZCNCSSg5GTSKKum7-irKkhTL7IwaauZidh1HXFFx8SwV2Ink0PW9uOT16k7LMcWdSnxnUB13hL2k_nsJS6T43j9RRimlONqLhj3ILAJc8FglvBJp_-0c3kyGX_BHwxmE2RrwmZk_AX/s1600/Mirame.jpg" height="240" style="cursor: move;" width="320" /></a><span style="color: blue; font-size: large;">Mírame</span></div>
<div style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: small; font-weight: bold;">
<br /></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
Mírame a los ojos y dime que no, <br />
mírame a los ojos y dime que sí, <br />
mírame a los ojos y dime,<br />
dime lo que quieras decir.<br />
Dime lo que tú sientes,<br />
dime lo que tú piensas,<br />
no tengas miedo de herir.<br />
No te escondas en una apariencia,<br />
que no haga más que mentir.<br />
Seas como seas,<br />
como tú quieras ser,<br />
déjame verte tal como eres.<br />
Mírame a los ojos y dime que sientes,<br />
mírame y dime qué piensas,<br />
mírame y no te escondas,<br />
muéstrame el fondo de tu ser.<br />
Ayúdame a conocerte otra vez.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;"><b>
(Mary Camiña. "Liberdad y Sentimientos" 2013-14)</b></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02036996591077892450noreply@blogger.com0