martes, 11 de febrero de 2014

Voa Libre



Voa, voa, voa
non deixes de voar.
As plumas estiradas
mecidas polo vento,
fortes ás liberadas,
a herdanza de devanceiros
a cautividade por nacemento,
non estás feita para encadeada estar.

Voa libre polo ceo,
non mires para trás,
sempre no futuro o pensamento,
no pasado non debes pensar.
Tes tanto que ver
tantas cousas que aprender,
tantos lugares que coñecer.
Do mundo libre nada sabes,
é perigoso e descoñecido,
un mundo que sin velo amas,
algo que ansías con toda a túa alma.

Voa, chea de esperanza,
por un mundo mellor encontrar,
duro, descoñecido, cruel quizá,
un mundo por descubrir
e as súas penurias desafiar.
Todo o que vés é novo,
novo e excitante,
pousas nas árbores
que dende o cautiverio vías,
ata as herbas parecen interesantes,
resistindo ao vento
sin poñer resistencia,
vento que as move e remove,
que as asoballa e doblega,
pero elas en pé seguen,
tan flexibles
que do vento se ríen.

Voa, miña pomba fermosa,
eu che dou a liberdade,
de valerte por tí a posibilidade.
Mais, se o destino cruel se amosa,
libre eres tamén de volver,
ao lugar que te viu nacer;
as portas para tí abrín,
para salir e para entrar.
Toma a liberdade,
para ben e para mal,
que sexas tí quen decida,
que vida queres levar.

(Mary Camiña. "Liberdade e sentimentos". 2013-14)


Vuela Libre

Vuela, vuela, vuela
no dejes de volar.
Las plumas estiradas
acariciadas por el viento,
fuertes alas liberadas,
la herencia de antepasados
la cautividad;por nacimiento,
no naciste para estar encadenado.

Vuela libre por el cielo,
no mires para atrás,
siempre en el futuro el pensamiento,
en el pasado no debes pensar.
Tienes tanto que ver
tantas cosas que aprender,
tantos lugares que conocer.

Del mundo libre nada sabes,
es peligroso y desconocido,
un mundo que sin verlo amas,
algo que deseas con toda tu alma.
Vuela, lleno de esperanza,
por un mundo mejor encontrar,
duro, desconocido, cruel quizá,
un mundo por descubrir
y sus penurias desafiar.

Todo lo que ves es nuevo,
nuevo y excitante,
posas en los árboles
que desde el cautiverio veías,
hasta las hierbas parecen interesantes,
resistiendo al viento
viento que las mueve y remueve,
que somete y doblegar quiere,
pero ellas en pie siguen,
tan flexibles como siempre
del viento se ríen.

Vuela, mi paloma hermosa,
yo te doy la libertad,
de valerte por tí misma, la posibilidad.
Mas, si el destino cruel se muestra,
libre eres;también de volver,
al lugar que te vio nacer;
las puertas para tí abrí,
para salir y para entrar. Toma la libertad,
para bien y para mal,
que seas tú quien decida,
que vida quieres llevar.


(Mary Camiña. "Liberdade e sentimentos". 2013-14)


No hay comentarios:

Publicar un comentario